تمنا بر دل مردم غلو کرد

به یک ویرانه صد دیوانه رو کرد

به عهدش عافیت را جامه نو کرد

به نسیان فتنه را صد جا گرو کرد

نخستین چون پری را جست وجو کرد

سوی در بند کوهی بنده رو کرد

بگو از آنچه باید گفت و گو کرد

بجو از آنچه باید جستجو کرد

هر آن فرمودیش آن قسم او کرد

دل صد پاره دشمن رفو کرد

دوباره عزم پرخاش عدو کرد

رجز خوان از حقایق گفتگو کرد

بظاهر نفی خویش و مدح او کرد

خلاف نفس و ترک آرزو کرد

بجان من که جان نقش تن انگیخت

هوای جلوه این گل را دو رو کرد

هزاران شیوه دارد جان بیتاب

بدن گردد چو با یک شیوه خو کرد

دل خود را اسیر رنگ و بو کرد

تهی از ذوق و شوق و آرزو کرد

صفیر شاهبازان کم شناسد

که گوشش با طنین پشه خو کرد

نهان با خویشتن بس گفتگو کرد

در آن یکدم، هزاران آرزو کرد

خوش آنکو گمرهی را جستجو کرد

به نیکی، پارگیها را رفو کرد