دم او آن دم اوّل رو نمودش

که از بود تمامت در ربودش

در این دم دم مزن جز از نمودش

چو پیدا کردی اینجا بود بودش

حقیقت جز یکی نبود نمودش

یکی باشد در اینجا بود بودش

بر گردانست دائم در سجودش

که بوئی برده است از بود بودش

ترا نیک و بدی یکسان نمودش

طلب کرد از حقیقت بود بودش

کسی باید که در یکی نمودش

ببیند مر ورا اینجا سجودش

چوآدم شد عیان از بود بودش

حقیقت عشق راز خود نمودش

بجز جانان مبین تو در نمودش

بکن چون جملهٔ مردان سجودش

قراری چون ندارد سوی بودش

کجا باشد ز ذات کل نمودش

تمامت انبیا در پیش بودش

شده تا روز محشر در سجودش

ز تو آدم شرف دارد ز بودش

که بُد نوری ز ذاتت در وجودش

ولیکن چون تو بشناسی نمودش

که آخر باز دانی بود بودش

تو بودی بیشکی بود وجودش

بقا گردی بکلّی بود بودش

شدی و راز گفتی در نمودش

فنا خواهی تو کردن بود بودش

مسلمان شد یکی کن درنمودش

بفرما اندر اینجاگه سجودش

حقیقت هر چهار از اصل بودش

که اینجا اند در گفت و شنودش