طلب کردی و دیدی دید مطلوب

رسیدی این زمان در ذات محبوب

شریعت گفتم این یک نکته خوب

که تا طالب پدید آید ز مطلوب

بحقّ خضر و با الیاس و یعقوب

بحقّ ارمیا با هود وایّوب

بحقّ یوسف و اسباط و یعقوب

بسمنون محبّ و شیخ ایوب

توئی نور دو چشم وجان یعقوب

سیاهی را کجا آئی تو محبوب

وداعت میکنم ای پور یعقوب

توئی درجان دلها جمله محبوب

بلای قرب هم دیدست یعقوب

که از پیش ویش گم گشت محبوب

حقیقت با شریعت هست محبوب

که شرع اندر حقیقت دار مطلوب

ستد حوّا از آدم گندم خوب

ببردش عاقبت فرمان محبوب

مرا اندر نهان گفتست محبوب

که طالب بوده‌ای کردی تو مطلوب

کنون صبری کن ای دل همچون یعقوب

که تا در رنج گردی بیشکی خوب

کنون صبری کن ای دل همچو ایوب

بکش ای دل یقین تو رنج یعقوب

براه شرع بینی روی محبوب

اگر باشی ز تقوی پاک مطلوب

مر این دیوانگی از عشق محبوب

مرا باشد که پیدا گشت مطلوب

چنان در جان من بنشسته محبوب

که طالب را بیک ره دید مطلوب

ز احمد گر شوی واصل چو یعقوب

بیابی در زمان دیدار محبوب

همه اندر طلب من دید مطلوب

عیان دارم ترا ای جان محبوب

اگر کافر شوی از عشق محبوب

اگرچه طالبی گردی تو مطلوب

در اوّل لعنتم کردست محبوب

بآخر دارمش امّید مطلوب

جدایم این زمان از عین محبوب

اگرچه طالبم هستی تو مطلوب