نویسنده چو بر کاغذ قلم زد

به ترتیب آن سخن‌ها را رقم زد

ز رفرف بر رف طوبی علم زد

وز آنجا بر سر سدره قدم زد

چو نتواند کسی بر جان قدم زد

به مردی بر کسی نتوان رقم زد

که چندین رنج در جانم رقم زد

که او در دوستی ما قدم زد

چو آتش گرم در راهش قدم زد

فرو کرد آب رویش تا علم زد

بآخر نور آن حضرت علم زد

محمّد محو شد آنگاه دم زد

چو رایم دراسد آمد علم زد

اسد شیر علم شد تا که دم زد

جهان چندان که جزع از آب دم زد

ز سودا در دلش طغرای غم زد

چو صبح آتشین از کوه دم زد

رخ خورشید از آتش علم زد

چوصبح پرده در از پرده دم زد

عروس عالم غیبی علم زد

چو گل را دم فرو شد صبح دم زد

سپیدی بر سواد شب رقم زد

خطاب دوست درجانم رقم زد

نمود من دمادم در عدم زد

ز دنیا درگذشت در لاقدم زد

زمین و آسمان در عین هم زد

چو آدم در بهشت جان قدم زد

در آخر جزو را در کل رقم زد

چو عاشق در بلا اوّل قدم زد

حقیقت هر چه آمد او رقم زد

چو قاف قدرتش دم بر قلم زد

هزاران نقش بر لوح عدم زد

به شهرستان نیکویی علم زد

همه ترتیب عالم را به هم زد

سخن از کاف و نون دم بر قلم زد

قلم بر صفحه هستی قدم زد

چو صبح راستین از صدق دم زد

ز خور بر آسمان زرین علم زد

چو یعقوب از عقب زین کار دم زد

ز حد شام بر کنعان علم زد