ازین شیوه دمی اندر گذشتم

ورق را زین نمط اندر نوشتم

حقیقت صحبت او در نوشتم

بیک دم از وجود او گذشتم

به علم اندر ملائک گشتم

تمامت نام و ننگم در نوشتم

بگو تا چند گوئی در بهشتم

که من تخم شما اینجا بِکِشتم

تو اکنون راندهٔ رو از بهشتم

که از عین عقوباتت گذشتم

نه من میگویم و نه من نوشتم

که فارغ گشته ازنار و بهشتم

حجاب کفر و دین و خوب و زشتم

همه در خاک قدرت من نوشتم

هر آنچه پیر گفت اینجا نوشتم

برون کرد آخر کار از بهشتم

بسی در خاک و خون آغشته گشتم

چو شیب و عین بالا در نوشتم

چو رازت گفتم از جان درگذشتم

بساط عقل اینجا در نوشتم

ز جور و بیوفائی سیر گشتم

گذشت آن وز سر آن درگذشتم

روان را با خِرَد درهم سِرِشتم

وَز آن تخمی، که حاصل بود، کِشتم

دعا کن تا کفیل کار و کشتم

برویاند عصایی از بهشتم

به کام فکر ملکی چند گشتم

به اکثر نامداران بر گذشتم

کیم من وز چه آب و گل سرشتم

که چون یوسف به چشم خویش زشتم

ازان خوش منظریها در گذشتم

برین صورت که دیدی مسخ گشتم

به امید تو من امیدها را

بر اوراق فراموشی نوشتم

یکی گوید امان ای وای پشتم

یکی گوید گلندام آه کشتم

بدل تا سر خط مهرت نوشتم

همه بود و نبود از دست هشتم

چرا از دلبر حورا سرشتم

چو آدم دور از باغ بهشتم

به کام دل نشد فایز از او دور

بشد روز ازل این سرنوشتم