ز فرمان تو خشنودیت جستم

چنین آزاد مردی را ببستم

کنون امید در کار تو بستم

مگر گیری درین آسیب دستم

ترا از بهر رامین می پرستم

که دل در مهر آن بی مهر بستم

کنون از پشت رخش کین بجستم

به خنگ مهربانی بر نشستم

کنون اینجا که هستم تندرستم

ز ویسه شادم و از باده مستم

ببوسیدی دلیری هر دو دستم

ز بس که گردن گردان شکستم

به آب صابری دل را بشستم

به کام خویش جفت نیک جستم

چو بازرگان به دریا در نشستم

ز دریا گوهر شهوار جستم

نه تو مستی که من نادان و مستم

که بر باد تو در دریا نشستم

کنون از شورش دریا برستم

دل از اومید بیهوره بشستم

گناه دی بشد با دی ز دستم

تو فردا بین که مهرت چون پرستم

دل اندر مهر آن بت روی بستم

همی گفتم ز مهر ویس رستم

ز بیرون گر به رامش می نشستم

نهانی بر فراقت می گرستم

وفا زان بیش چون باشد که جستم

چه دارم زان وفا جستن به دستم

بدانم دل به نادانی ز دستم

کنون از بیدلی گویی که مستم

سزد گر من به بد روزی نشستم

که گفتار زنان را کام بستم

ز جود تو همیشه شاد و مستم

تو گویی کیمیا آمد به دستم

مو آن دل داده یکتا پرستم

که جام شرک و خود بینی شکستم

منم طاهر که در بزم محبت

محمد را کمینه چاکرستم

اگر دین دارم و گر بت پرستم

بیامرزم بهر نوعی که هستم

مبارک بود طالع نقش بستم

فلک گفتا مبارک باد و هستم