بدست آرد بجهدش زود هرمز

جز این خود کی تواند بود هرگز

چو دریا دارد از گل چشم هرمز

ز دریا برنگیرد چشم هرگز

جهان افروز و همراهان هرمز

از آن آب سیه گشتند عاجز

دران موضع بیاران گفت هرمز

که چندین صید نبود نیز هرگز

برید از پای خود آن تیغ هرمز

بپای خود که برّد تیغ هرگز

چنان دریا ندیده بود هرمز

چنان دریا نبیند چشم هرگز

مدار این عاشق خود را تو عاجز

مگر عاشق نبودستی تو هرگز

دلم بر آتشست از عشق هرمز

ولی چشمم نگردد گرم هرگز

چو عقل جمله در مویست عاجز

بکنه حق که یابد راه هرگز

گرش صد ره بگردانند از عز

نه کم گردد جوی نه بیش هرگز

چو با ایشان نماند ای مرد عاجز

کجا با تو بماند نیز هرگز

ز یک دم تا بمیری خوارو عاجز

بدیگر دم نگردی زنده هرگز

چه خواهی کرد در جایی که هرگز

کسی قادر نشد ناگشته عاجز

نگردد منقطع سر رشته هرگز

ز انکار چنین معنی بپرهیز

کسی دشمن نه پرورده است هرگز

همی کن از وجود خویش پرهیز

ز بیرون کردنش بودند عاجز

ز دردش مرتضی می‌کرد پرهیز

نیابد هیچکس چون او دگر عز

نباشد مثل او در دهر هرگز

حقیقت سالکان در دید او یار

شدند اینجا ز جسم و جان سرافراز

مرا مقصود از این بد سر اسرار

که هیلاجم نمود اینجا دگر باز

دو دست خود زد امانش تو مگذار

که تا بنمایدت اینجایگه باز