چو از توران سوی ایران سفر کرد

چو کیخسرو به جیحون بر گذر کرد

وز آنجا سوی کوهستان سفر کرد

چو آمد، بر ری و ساوه گذر کرد

به هر شهری و هر جایی گذر کرد

بدان را از جهان زیر و زبر کرد

نه بس بود آنکه از پیشم سفر کرد

که رفت اندر سفر یار دگر کرد

تب دوشین در آن بت چون اثر کرد

مرا فرمود و هم در شب خبر کرد

برفتم دست و لب خایان که یارب

چه تب بود اینکه در جانان اثر کرد

بدیدم زرد رویش گرم و لرزان

[...]

دگر باره چو شیرین دیده بر کرد

در آن تمثال روحانی نظر کرد

چو مستی عاشقی را تنگ‌تر کرد

صبوری در زمان آهنگ در کرد

چو گل بر مرز کوهستان گذر کرد

نسیمش مرزبانان را خبر کرد

دهان از بوسه چون جلاب تر کرد

ز بوسه دست شه را پر شکر کرد

سخن چون بر لب شیرین گذر کرد

هوا پر مشک و صحرا پر شکر کرد

شراب تلخ در جانش اثر کرد

به شیرینی سوی شیرین نظر کرد

شه از راه شکیبایی گذر کرد

شکار آرزو را تنگ‌تر کرد

به درگاه مهین‌بانو گذر کرد

ز کار شاه بانو را خبر کرد

فراخی در جهان چندان اثر کرد

که یک دانه غله صد بیش‌تر کرد

نیایش در دل خسرو اثر کرد

دلش را چون فلک زیر و زبر کرد

به هر گامی که گلگونش گذر کرد

به گلگون آب دیده خاک تر کرد

مگر باد بهشت اینجا گذر کرد

که چندین خرمی در ما اثر کرد

از آن آتش که بر خاطر گذر کرد

ترش‌رویی به شیرین در اثر کرد

چو شاهنشه در آن صورت نظر کرد

سیاست در دل و جانش اثر کرد

درون شد قاصد و شه را خبر کرد

که چشمه بر لب دریا گذر کرد