از آن دولت که باد اعداش بر هیچ

به همّت یاری‌یی خواهم دگر هیچ

به نفرینش نگویم خیر و شر هیچ

خداوندا تو می‌دانی دگر هیچ

نداری از خدا آخر خبر هیچ

که کار دیو می‌خواهی دگر هیچ

تو میبینم تو میدانم دگر هیچ

نیاید جز تو دیگر در نظر هیچ

محمّد عقل کل دان وگر هیچ

در این اسرار نیست ای دوست مر هیچ

مرا اینست مقصود و دگر هیچ

که اینجا مینداند بی بصر هیچ

زهی با لعل میگونت شکر هیچ

خهی با روی پر نورت قمر هیچ

عزیزش کن بدندان گر بیفتد

ملاقاتی لبت را با شکر هیچ

دلم را در نظر آمد دهانت

[...]

زهی با لعل تو شهد و شکر هیچ

خهی با روی تو شمس و قمر هیچ

لبم را بر لبت نه تا ببینم

که با او نسبتی دارد شکر هیچ

دهانت دیدم وآن گشت باطل

[...]

ز لعلت آن ز وی قدر شکر هیچ،

ندارم رنگ جز خون جگر هیچ

به گرد آن میان گشتم کمروار

بسی، وز وی ندیدم جز کمر هیچ

دهانت نیست جز هیچ و میان نیز

[...]

زیان و سود عالم سر بسر هیچ

همین عشقست در عالم، دگر هیچ