چه گر زان جام بینی ذرّه ذرّه

که چون مرگت نهد بر فرق ارّه

شکست آوردِ گردون از مجرّه

سبک نکند که گردی ذرّه ذرّه

چه اندر هر دو عالم ذره ذره

چه اندر هفت دریا قطره قطره

شبی تاریک بر راه مجرّه

شده خورشید روشن ذرّه ذرّه

سبو بشکن که تا یابی تو بهره

روی در بحر وحدت همچو قطره

چو مظهر یافتی یا بی تو بهره

روی در بحر وحدت همچو قطره

بدان گر داری از اسرار بهره

که از بحر وجود اوست قطره

ز بحرش خویش را گم کن چو قطره

که تا یابی ز اصل خویش بهره

دگر پرسی بیان بحر و قطره

بگویم فاش تا یابی تو بهره

بیابد از وجود خویش بهره

رود در بحر وحدت همچو قطره

ز عشق مرتضی یابی تو بهره

روی در بحر وحدت همچو قطره

بدو واصل شوی چون بحر و قطره

بیابی از وجود خویش بهره

تو دریائی و ایشان جمله قطره

تو خورشیدی و ایشان جمله ذره

زهر جا نعره‌ها آمد زصخره

که رو چون بیت مقدس گیر بهره

خدا را یافتم در ذرّه ذرّه

چه بودستی تو اندر خویش غرّه

کجا ابلیس را باشد چه زهره

که پنهان دارد این عقل بخسره

همه در سوی خورشیدند ذرّه

شده اینجایگه بر خویش غرّه

بسوزان خویشتن مانند ذرّه

برِ خورشید رویم مانده غّره

تو اصل جوهری در اصل قطره

ترا این عین دیدارست ذرّه

هزار ابلیس پیش تست ذرّه

مباش اکنون بنفس خویش غرّه