خطاب آمد که ما را اهل دردی

بصدق اندر فلان وادیست مردی

پیمبر گفت چون تو توبه کردی

یقین می‌دان که آمرزیده گردی

چرا زین غم بسی تیمار خوردی

که تا خود را چینن بیمار کردی

تو آنچ از تو سزد گفتی و کردی

غم جان من بیچاره خوردی

بدو گفتند اینجا هست مردی

که در دین نیست او را هم نبردی

تو بر رفته بسی اندوه خوردی

محالی گفتمت تصدیق کردی

که آخر گرد عالم چند گَردی

که عالم جمله پُر آشوب کردی

که تو گر فی المَثَل شیر نبردی

چو راه گور گیری مور گردی

چه می‌گویم تو چه مرد نبردی

که تو در عاشق نه زن نه مردی

مسیحش گفت بی ایمان بمُردی

که از دانگی تو چندین رنج بردی؟

یکی دارو دگر برکار کردی

بهر شش سال ازو یکبار خوردی

یکی پرسید ازان دیوانه مردی

که چه بوَد درد چون داری تو دردی؟

به گرد قال آخر چند گردی

قدم در حال نِه گر شیر مردی

یکی رندی میان داغ و دردی

ستاده بود بر دکان مردی

چرا بودم به آخر پیش مردی

که بفروشد مرا آخر به دردی

چو من دیگر کجا باشد به مردی‌؟

بود عالم به پیش من به گردی

تو تا کی در درون خانه گردی؟

به میدان آی اگر مرد نبردی

چو زاغان بر سر مُردار مردی

ز صافی گشته خرسندی به دُردی

به ناحق خون چندین صید کردی

تو روز عاقبت هم صید گردی

تو تا با ما کنی دعوی به مردی

مگر سر پنجهٔ مردان نخوردی