وصالت در درون جان عیان است

حجاب من کنون خلق جهان است

ریاضت اختیار کاملان است

کسی را کاندر این راه او نشان است

در این دریا که اینجا بود جان است

دُر و جوهر در اینجا رایگان است

که این خلوت سرای عاشقان است

نمدار اندر او عین العیان است

مئی درکش که قوت جسم و جان است

از آن می این زمان ما را نهان است

ولیکن عشق سلطان جهان است

که برتر از زمین و از زمان است

ترا جان پیر تن اینجا روان است

جمال جان ترا عین العیان است

وصال عشق اینجا رایگان است

ببین کاینجا حقیقت در عیان است

ز جان بشنو که تا آخر ز جان است

مرا مقصود جان عین العیان است

کسی کو واصل هر دو جهان است

ورا امروز کل عین العیان است

اگر کشور خدای کامران است

وگر درویش حاجتمند نان است

به شب ماهی میان کاروان است

که روی او دلیل ساربان است

چه جای ساربان کاندر پی او

ز دل‌ها کاروان بر کاروان است

عجب آید مرا زان رهزن دل

[...]

بتی فربه سرین لاغر میان است

چه می گویم میانش بی نشان است

سخن تا بر لبش ناید ندانند

که در اصل آن شکر لب را دهان است

لبش را چون توانم کرد نسبت

[...]

عنان شاه گر بر آسمان است

دعا را دست بالاتر از آن است

که چون خان خضر خان «الپخان» است

که زیب چهرهٔ دولت بدان است

دگر میزان عقرب پس کمان است

ز جدی و دلو و حوت آنجا نشان است

به هفتم چرخ، کیوان پاسبان است

ششم برجیس را جا و مکان است

تن تو چون زمین سر آسمان است

حواست انجم و خورشید جان است

هر آن چیزی که در عالم عیان است

چو عکسی ز آفتاب آن جهان است

خرابات آشیان مرغ جان است

خرابات آستان لامکان است