حقیقت وصل یار اندر نمازست

اگر کردی چنین کارت بسازست

ولکین این زمان نی وقت رازست

که این دم عین جانها درگدازست

سخن این بار از دردست و رازست

از آن این در حقیقت بر تو بازست

وگر مر چشم دلت امروز بازست

حقیقت او در اینجا عین رازست

به دیدار توام چندان نیازست

که شرحش چون شبِ هجران درازست

دگر خوابم نمی گیرد که تا روز

همه شب چشمم از اندیشه بازست

نیازم در نمی گیرد همانا

[...]

مپیچ اندر سر زلفم، که گازست

ازو بگذر، که کار او درازست

کسی داند که او معشوقبازست

و بی یسمع و بی یبصر چه رازست

چگویم شرح این دور و درازست

مگر اینها از آن معشوقبازست

که:هان!ای قاسمی،راه توبازست

بیا، بشنو تو از ما هرچه رازست

شب دوری دراز و جانگدازست

حکایتهای او گفتن درازست

چه یارست و چه جان دلنوازست

چه حسنست و چه عشوه این چه نازست

چه معشوق و چه قدست و چه رفتار

چه رندست و چه جان عشق بازست

چه بزم است وچه عیش و جام باده

[...]

درین گلزار، راه طعنه بازست

زبان سوسنش بر گل درازست

درش محراب محراب نیازست

چو چشم دولت بیدار بازست

اگرچه خاطرم دریای رازست

که دریا را به غواصیم نازست

که سلطان حقیقت بی نیازست

ولی این در بروی خلق بازست