اگر فرمان بری جانت بکارست

وگرنه جای تو زندان ودارست

گل تر را، چو بلبل قصه دارست

غراب البین اینجا برچه کارست

مرا در عشق کمتر چیز دارست

بتر از دار و آتش صد هزارست

یقین میدان که خسرو برقرارست

کنون برخیز اگر جانت بکارست

هوا گفتی ز پیکان ژاله بارست

زمین گفتی ز بس خون لاله زارست

نصیب خلق ازو گر مرگ و دارست

ولی او فارغست و برقرارست

عنایت کرد حق تا از عنا رست

بیک ساعت زصد گونه بلارست

تو در دنیا که جای رنج و بارست

اگر صد کار داری هیچ کارست

شدی بیرون و تقریرت بکارست

چو اشترنامه این سر بر قطارست

ره توحید اگرچه بیشمارست

ولی توحید صرفت پایدارست

اناالحق گوی کاشتر آشکارست

که این معنی چو اشتر بر قطارست

بیان من هم از دیدار یارست

یکی معنی است گرچه بیشمارست

چو معنی در حقیقت بیشمارست

از آن شعرم قطار اندر قطارست

در این دریا عجایب بیشمارست

ولیکن عین دریا بی کنارست

در این دریا شناها بی شمارست

چرا کین دید دریا بی کنارست

مرا اندر میانه با تو کارست

که گر معنی بیابم بیشمارست

ولی شرح و بیانم بی شمارست

که دایم پای داری پایدارست

مرا در سوی این دریا چه کارست

که اندر وی عجایب بی شمارست

حقیقت دان که دنیا رهگذارست

در این ره اژدهائی بیشمارست

کلام اللّه اینجا صدهزارست

ولی آنجا بیک رنگ آشکارست