چه خوش باشد در این فرخنده ایوان

نشان افزودن و مجلس نهادن

به یاد بزم سلطان جوانبخت

نشستن شاد و داد عیش دادن

چو من دل درمی و معشوق بستن

[...]

چو خواهی رخت در منزل نهادن

نباید بر سر پل ایستادن

به سجده باید آن را سر نهادن

که داند سر برای سجده دادن

اگر چشمش نیارم بوسه دادن

و یا رو بر کف پایش نهادن

چو سگ تا چند بر هر در فتادن

پی نانی عذاب خویش دادن

غرضها را همه یک سو نهادن

عنان خود به دست دوست دادن

ز اوج کامکاری اوفتادن

به ناکامی و خواری دل نهادن

چه باید بر سر غم غم نهادن

به فکر غم کشی چون من فتادن

دنی را پایه بالاتر نهادن

بدیوانه بود شمشیر دادن

به روحشان چه سود این آب دادن

که کار بسته را نتوان گشادن

ضرورت شد تن اندر بند دادن

که آسان بود بندش برگشادن

شکم را جای لقمه سنگ دادن

هوا را دل به نومیدی نهادن

چو باید رخت در منزل نهادن

نباید بر سر پل ایستادن

دریغ آن شق شدن و آن چرخ دادن

دریغ آن خم شدن و آن ایستادن

دریغا آن کله بر سر نهادن

دریغ آن زلف مشکین تاب دادن

بزیر نفس عیب استت فتادن

بکس یعنی که خود را جلوه دادن

ز حد خویش پا بیرون نهادن

بود سر را بباد قهر دادن

بباید هر دو پا محکم نهادن

از آن پس، فکر بر پای ایستادن

بکار، از کودکان پیش اوفتادن

رموز کارشان تعلیم دادن

نه‌اش پروای از پای اوفتادن

نه‌اش سودای کار از دست دادن