ز خیلی کجا چون تو شاهی برآید

ز بامی کجا چون تو ماهی برآید

بود سرکش از کاکلی دود آهم

که گاهی ز زیر کلاهی برآید

جز این کافتد از عاجزی در کمندی

[...]

تن آسوده نداند که دل خسته چه باشد

من گرفتار کمندم تو چه دانی که سواری

شدم به خطّهٔ کرمان و جانم آگه شد

که مرشد دل من شاه نعمت اللّه شد

من از سر نو جلوه دهم دار و رسن را

عمریست که آوازهٔ منصور کهن شد

چرا خموش نباشم میان جمع که هر سو

خیال اوست به چشمم حدیث اوست به گوشم

درون سینه ندانم دلم چه می‌گوید

که سخت می‌طپد و دم به دم به تکراری است

امین داور و دارا معین ملت و ایمان

یمین کشور و لشکر ضمین ملکت و هامان

قوام ملت احمد نظام مذهب جعفر

معاذکشور دارا ملاذ لشکر خاقان

نگین خاتم دولت مکین مسد شوکت

[...]

اگر بداگر خوبم از دوستانم

اگر گل اگر خارم از بوستانم

دلش خواست باشم چنین این چنینم

اگر گفت گردم چنان آنچنانم

به هرجا که بدهدنشانم نشینم

[...]

چمن از سبزه شد کان نشابور

درخت از گل چو شادروان شاپور

یکی از دلکشی چون تخت خاقان

یکی از روشنی چون تاج فغفور

زمین را کیسه پر یاقوت و مرجان

[...]

در طرب آئید مهان مجلس ملی شده باز

سینه سینای جهان طور تجلی شده باز

بیایید بیایید که انده سپری شد

صف باغ و صف راغ پر از حور و پری شد

یارب این مجلس ما خوب شود

[...]