سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر

ولی ز ترک کله ضمه برسحاب زده

گرچه وصالش نه به کوشش دهند

آن قدر ای دل که توانی بکوش

گرفته ساغر عشرت فرشته ی رحمت

زجرعه بر رخ حور و پری گلاب زده

عروس بخت در آن حجله با هزاران ناز

کشیده وسمه و بر برگ گل گلاب زده

سلام کردم و با من بروی خندان گفت:

که ای خمارکش مفلس شراب زده

که کرد این که تو کردی به ضعف همت ورای

ز گنج خانه شده، خیمه برخراب زده

وصال دولت بیدار تر سمت ندهند

که خفته ای تو در آغوش بخت خواب زده

سفیده دم که مسافر شدم ز ملک هرا

چو شب به همرهی کاروان بخت سیاه

ز دوستان دو سه تن بهر خیر باد رفیق

چو بحر غم همه لبریز موج ناله و آه

یکی به نوحه طرازی که کاشکی پس ازین

[...]

درین سرای پر افسوس چند باشم آه

پی سفر چو گدایان همیشه بر سر راه

نمی شود چو فلک، دور گردشم آخر

که گفته است که عمر سفر بود کوتاه؟

جهان ز شغل سفر یک دمم امان ندهد

[...]

کسی برون سرازین بحربیکرانه کند

که سربه اره پشت نهنگ شانه

دو چشم باز و دوگوشم فراز مانده به راه

که‌کی بشارت فتح آید از معسکر شاه

ندانم از چه به راه اندرون بشیر بماند

گمان برم که به شیری دوچار شد ناگاه

و یا ز پویه سم بارگیش کوفته شد

[...]

وزین مبارک رخ عالمی است پر برکات

بده شراب مهنا که حله البرکه

وز ااسنلاک چنین جشن میر چم خرگاه

ز کف به شکر فشاند لئال منسلکه

بگو به خواهر زارت تو را چه بود گنه

که بی‌گنه شده‌ای دستگیر هر روبه

نبود قاتلت از قتل تو مگر آگه

غرص تویی ز وجود جهانیان ورنه

همه به سینه سوزان و ناله جان کاه

زنند حلقه به دور لوای عدل اله

شوند فاطمه و مصطفی بهم همراه

کنند روی شفاعت به سوی عرش اله

با سعی و عمل کس از اجل نگریزد

با جنگ و جدل کسی بوی نستیزه

نگار من تن سیمین خود برخت سیاه

چنان نهفته که در تیره شب چهارده ماه

سیاه پوشید آن گلعداز و روز مرا

ز سوگواری خود کرد همچو شام سیاه

برفت چشمه حیوان درون تاریکی

[...]

ایا نسیم صبا ای برید کار آگاه

ز طوس جانب ری این زمان بپیما راه

ببر پیامی از چاکران درگه قدس

به آستان ملک شهریار کار آگاه

بهین شهنشه والاتبار ملک‌ستان

[...]