دگر مخواب، چو دندان فتادت ای سفری

ببند بار که سر زد ستاره سحری

دگر شکار غزال هوس نه دسترس است

ترا که ناوک نور نگاه شد سپری

بجستن کمر زر، کمر چه می بندی؟

[...]

هزار و یکصد و پنجاه و پنج هجری بود

که گشت نسخه ی دیوان چارمین سپری

قصیده و غزل و قطعه و رباعی آن

دوصد فزون ز هزار است و سی چو بر شمری

هنر به ماشطهٔ خامه ام کند نازش

[...]

بیا بصاحب ما بین که تاعیان نگری

فضایل ملکی در شمایل بشری

بهر چه حسن توان گفت روی اوست قرین

زهر چه عیب توان جست خوی اوست بری

ببین برویش و کوتاه کن سخن ناصح

[...]

نه آدمی نه فرشته نه حوری و نه پری

چه مظهری تو که هر جا دلی بود ببری

بیا وآینه رو بین چو چشم بازت هست

که آینه ندهد حاصلت بی بصری

تو را از خانه خدا نیست چون خبر ای شیخ

[...]

چهار چیز است آیین مردم هنری

که مردم هنری نیست زین چهار بری

یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود

به نیک نامی آن را ببخشی و بخوری

دو دیگر آنکه دلِ دوستان نیازاری

[...]

چهار چیز است آیین مردم هنری

که مردم هنری نیست زین چهار بری

دو دیگر آنکه دلِ دوستان نیازاری

که دوست آینه باشد چو اندرو نگری

بدین جمال که دل می بری ز دست پری

زهی سعادت آیینه کاندرو نگری

ز بس به راه تو ریزد ستاره دیده خلق

زمین به چرخ کشد سر، تو چون برآن گذری

اگر نبود ز شرم تو رشک حور و ملک

[...]

سعادتی است زمین را تو چون بر آن گذری

کرامتی است فلک را تو چون در آن نگری

دریغ و درد که آغاز آشنایی ما

به کام غیر چو عمر عزیز می گذری

به ناامیدی و افسوس وحسرتم مپسند

[...]

کنون که نام من از سلک دوستان نبری

چه می شود که ز سگ های آستان شمری

بتی به جای تو در جان و دل ندارد جای

وگر شوند مرا جن و انس حور و پری

ز اشک شامگهی کار ما به کام نشد

[...]

دگر ز نار جهنم بجا نماند اثری

نه عقربی و نه ماری نه شعله نه شرری

به همره نبی ابطحی به یک سفری

روانه بود چو اندر پناه خور قمری

به فکر اینکه رسد از پدر به او خبری

مدام داشت مهیا اساس نوحه‌گری

شها (بصامت) حسرت نصیب کن نظری

که در عزای تو دارد همیشه نوحه گری

به آفتاب قیامت شفیعه کبری

به دل شکسته غمگین حضرت زهرا

یا رب به من و روی سیاهم نظری

کز خیر نمانده در وجودم اثری

درآمد از در و ما را ز هوش کرد بری

مهی که داشت به گلبرگ تازه مشک طری

به روی لاله خودرو بنفشه طبری

به سرو ماند و رفتار او به کبک دری

کسان زخارف دنیا بدین خریدارند

تو این جهان بفروشی و نام نیک خری

چو نام نیک بماند بجای بگذاریش

چو مال بگذرد از وی تو زودتر گذری

برای یکدرم آنان هزار رنج برند

[...]

بتا اگرچه به صورت تو زادهٔ بشری

ولی به روی درخشان‌، سلاله قمری

بشر نزاده چنین ماه روی غالیه موی

چگونه باورم آیدکه زادهٔ بشری

به چهر و سیما فرزند ماه گردونی

[...]

شنیده‌اید میان دو قطره خون چه گذشت

گه مناظره، یک روز بر سر گذری

یکی بگفت به آن دیگری، تو خون که‌ای

من اوفتاده‌ام اینجا، ز دست تاجوری

بگفت، من بچکیدم ز پای خارکنی

[...]