جهان جوان شد از این نوبهار تازه جوان

بدین جوان نگر و تازه دار جان و روان

اگر ز برف سر کوه بود چون سر پیر

زعکس لاله سر پیر شد چو روی جوان

مگر که خیمه نوشین روان شده است سحاب

[...]

خدای داند و بس تا چه خرم است جهان

بدین نظام جهان را کسی نداد نشان

ز یمن تست مرفه زمانه شاکی

به آرزو نتوان جست این چنین دوران

رسید کار به جائی که راست پنداری

[...]

گشاد صورت دولت بشکر شاه دهان

چو بست زیور اقبال بر عروس جهان

خدایگان سلاطین مشرق و مغرب

علاء دولت و دین خسرو زمین و زمان

ستاره جیش و زحل چاکر و سهیل نگین

[...]

اگر به مدت جاوید ذره‌های جهان

سخن‌سرای شوندی به صدر هزار زبان

صفات ذات جهان‌آفرین دهندی شرح

ز صد هزار یکی در نیایدی به بیان

سخن عرض بود اندر عرض کجا گنجد

[...]

بسیط روی زمین بازگشت آبادان

بیمن سایۀ چتر خدایگان جهان

کنند تهنیت یکدگر همی بحیات

بقیّتی که ز انسان بماند و از حیوان

پدیدمی شود آثار نسل و حَرث وجود

[...]

جهان شداز نفحات نسیم،مشک افشان

چنانکه ازدم مجمرغلالۀ جانان

گشاد ماشطۀ صنع روی بند عدم

بدست لطف زرخسارخیّرات حسان

سر از دریچۀ هستی همی کند بیرون

[...]

هنوز باغ جهان را نبود نام و نشان

که مست بودم از آن می که جام اوست جهان

به کام دوست می مهر دوست می‌خوردم

در آن نفس که ز جان جهان نبود نشان

به چشم یار رخ خوب یار می‌دیدم

[...]

جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان

که بحر تلخ بود جای گوهر و مرجان

وفای توست یکی بحر دیگر خوش خوار

که چارجوی بهشت است از تکش جوشان

منم سکندر این دم به مجمع البحرین

[...]

چهار روز ببودم به پیش تو مهمان

سه روز دیگر خواهم بدن یقین می‌دان

به حق این سه و آن چار رو ترش نکنی

که تا نیفتد این دل به صد هزار گمان

به هر طعام خوشم من جز این یکی ترشی

[...]

نعیم تو نه از آن است که سیر گردد جان

مرا به خوان تو باید هزار حلق و دهان

بیا که آب حیاتی و بنده مستسقی

نه بنده راست ملالت نه لطف راست کران

بیا که بحر معلق توی و من ماهی

[...]

زهی انا مل و کلکت گره گشای جهان

جهان نمای ضمیر تو رهنمای جهان

به پایه کنف تست انتهای سپهر

به سایه شرف تست التجای جهان

همه به حسبت وداد تو افتخار وجود

[...]

رسید موسم نوروز و تازه گشت جهان

به فر دولت مخدوم صاحب دیوان

جهان پیر جوان شد چو بخت آصف عصر

بهاء دولت و دین خواجه زمین و زمان

تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان

به فضل و منت پروردگار عالمیان

همیشه صاحب این منزل مبارک را

تن درست و دل شاد باد و بخت جوان

دو چیز حاصل عمرست نام نیک و ثواب

[...]

شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان

اگر تو باز برآری حدیث من به دهان

بعید نیست که گر تو به عهد بازآیی

به عید وصل تو من خویشتن کنم قربان

تو آن نه‌ای که چو غایب شوی ز دل بروی

[...]

تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان

که ماه روی تو ما را بسوخت چون کتان

پری که در همه عالم به حسن موصوفست

ز شرم چون تو پریزاده می‌رود پنهان

به دستهای نگارین چو در حدیث آیی

[...]

به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان

سه کس برند رسول و غریب و بازرگان

هزار باره چراگاه خوشتر از میدان

ولیکن اسب ندارد به دست خویش عنان

بنظم با تو بگویم بنای مصدر را

که چند و چیست ذهاب و صهو بتست و لبان

صراف و مدخل دگری خنق صفر بشری

بغایه و سرقه فسق و کدره و حرمان

سؤال و نشده و دعوی و رایه و مسغاه

[...]

چهار چیز دهد آبروی مرد بباد

باختیار مباش ای پسر مباشر آن

یکی دروغ و دوم صحبت عوام الناس

سوم مزاح و چهارم شراب برادمان

زهی نهال قدرت سرو جویبار روان

طراوت گل رویت بهار عالم جان

رخت ز نسخه باغ ارم نمود مثال

دهانت از لب آب حیات داده نشان

ببوی سنبل زلفت دل نسیم سبک

[...]