دلم فتاده در آن زلف پر شکن که تو داری

قرار بده ز من، آن لب دهن که تو داری

قدَت چُو سرو، خطَت چون بنفشه، زلف چون سنبل،

کسی ندیده از این خوبتر چمن که تو داری

عجب ز فتنه این چشم فتنه بار تو دارم

[...]

هزار مرتبه گفتی که از غمم برهانی

در انتظار نشاندی مرا به چرب زبانی

خطا نمودم از اول، که دل به عشق تو بستم

خطایم این که منم سال خورده و تو جوانی

کس این جمال ندارد، مگر تو حور بهشتی؟

[...]

شبان تیره به درگاه کردگار، بنالم

ز جور چرخ و، ز بیداد روزگار، بنالم

چو نی به حال شهیدان نینوا بخروشم

به جان نثاری یاران جان نثار، بنالم

چو در خیال من آید نهال قامت اکبر

[...]

چرا ز غصه شب و روز، زار زار نگریم؟

ز گردش فلک و، جور روزگار نگریم

بهار آل پیمبر ز جور چرخ خزان شد

چرا ز هر مژه چون ابر نوبهار نگریم؟

چرا چو نی، به شهیدان نینوا نخروشم؟

[...]

فلک به آل پیمبر سر مجادله دارد

به اهل بیت نبی تا کی این معامله دارد

کنار دجلهٔ کرب و بلا بیا و نظر کن

چه موج ها و چه گرداب های هایله دارد

عزیز فاطمه صد پاره تن فتاده به میدان

[...]

فلک زجور تو خونم چکد زمردم دیده

ببین به دامن من خون که قطره قطره چکیده

ز ظلم های تو نسبت به اهل بیت رسالت

دلم زکف شده و، طاقتم به طاق رسیده

شهی که لحمک لحمی رسول کرد خطابش

[...]

به شام گشت چو اندر خرابه، منزل زینب

فزون شد از الم کربلا، غم دل زینب

چو گشت قافلهٔ کربلا، روانه سوی شام

کسی نبود که بندد به ناقه، محمل زینب

چو آفتاب درخشنده تا به شام، زکوفه

[...]

فلک تو رحم به اولاد بوتراب نکردی

مگر به کرب و بلا ظلم بی حساب نکردی

هزار سعی نمودی تو در خرابی یثرب

چرا تو غمکده شام را خراب نکردی

مگر حسین علی را به کربلا تو نکشتی

[...]