شبان تیره به درگاه کردگار، بنالم

ز جور چرخ و، ز بیداد روزگار، بنالم

چو نی به حال شهیدان نینوا بخروشم

به جان نثاری یاران جان نثار، بنالم

چو در خیال من آید نهال قامت اکبر

سحاب وار، بگریم هزار وار، بنالم

کنم چو یاد من از حلق پارهٔ علی اصغر

به تشنه کامی آن طفل شیرخوار، بنالم

برای آنکه خزان شد بهار گلشن طاها

ز شاخ شعله برآید اگر بهار، بنالم

فراز نیزه سر شاه در مقابل زینب

به خاطر آرم و، از جور نیزه دار، بنالم

دیار شام و خرابه مرا رسد چو به خاطر

به یاد زینب آواره از دیار، بنالم

چکد ز دیده سرشکم ز گریه های سکینه

به دختری که شد از هجر باب، زار بنالم

به جای اشک رود سیل خون، ز دیدهٔ «ترکی»

ز سوز سینه و با چشم اشکبار، بنالم