پذیرفتمش دخت و بسیار چیز

همان کشور و گنج و دینار نیز

کشید آبگون آتش زهر بیز

زدش بر سر و ترگ و بال از ستیز

به خوان همچو شیران شتابید تیز

چو جنگ آید آهو شوید از گریز

یلان هر سو از بیمش اندر گریز

گرفته ز تیغش جهان رستخیز

سپهبد نوازیدش و داد چیز

همیدون بزرگان و مهراج نیز

سر آرم برو کار گیرم گریز

از آن پس به من کی رسد باد نیز

سپاهش همه بُد ستوه از ستیز

برون رفته هر یک به راه گریز

بسی یافت مهراج هر گونه چیز

ز گنج بهو و آن لشکرش نیز

بسی کان یاقوت دیدند نیز

ز بلور و الماس و هر گونه چیز

ز بیگانه مردم بودشان گریز

بتازند وز تک به از باد تیز

از آرام و جنبش نبد بیش چیز

همان هر دو چیز آفریدست نیز

درین همگره باز گویند نیز

که ناید درست آنچه دانش به چیز

که بر ایزد این گفت نتوان به نیز

که بُد پادشا و نبدش ایچ چیز

همان کز نچیز آفریدست چیز

ز چیز ار کند چیز نشگفت نیز

مه از کوه وز وی گرانتر چه چیز

به نیروترین کس کدامست نیز

به ما در فزون از گمان نیست چیز

چنان چون دم از کم زدن نیست نیز

بُد آگه که در هر جزیره چه چیز

زبان همه پاک دانست نیز

ز ترگ و ز شمشیر وز درع نیز

همیدون طرایف ز هر گونه چیز

زند بر سر و چشم مار از ستیز

تن خویش تا مار گیرد گریز

همی گفت هر کس که با جان ستیز

مجوی و مشو در دم رستخیز