سران سپه مهتران دلیر

کشیدند صف پیش سالار شیر

به یک دست قارن به یک دست شیر

به سر گرز و تیغ آتش و آب زیر

به پیش سپاه اندرون پیل و شیر

پس ژنده پیلان یلان دلیر

یکی دایه بودش به کردار شیر

بر پهلوان اندر آمد دلیر

یکی داستان زد بر این نرّه شیر

کجا بچه را کرده بد شیر سیر

از این بر شدن بنده را دست گیر

مر این پر گنه را تو اندر پذیر

همی پرّ پوشد به جای حریر

مزد گوشت هنگام پستان شیر

ز دینار و یاقوت و مشک و عبیر

ز دیبای زربفت و چینی حریر

دگر چون تو ای پهلوان دلیر

بدین برز بالا و بازوی شیر

سنان گر بدندان بخاید دلیر

بدرد ز آواز او چرم شیر

گرفتم کمربند مرد دلیر

ز زین برگسستم بکردار شیر

چو آگاهی آمد به سام دلیر

که آمد ز ره بچهٔ نره شیر

زمین را ببوسید زال دلیر

سخن گفت با او پدر نیز دیر

برو بر زدم بانگ برسان شیر

چنان چون بود کار مرد دلیر

ولیکن بدین نامهٔ دلپذیر

که بنوشت با درد دل سام پیر

بیامد کمربسته زال دلیر

به پیش شهنشاه چون نره شیر

هم اندر تگ اسپ یک چوبه تیر

بینداخت و بگذاشت چون نره شیر

که ای نامور پهلوان دلیر

به هر کار پیروز برسان شیر

هیونی برافگند مرد دلیر

بدان تا شود نزد مهراب شیر

یکی کودکی دوختند از حریر

به بالای آن شیر ناخورده شیر