دگر گفت کای پیر دانش پژوه

چه چیز است نیکو میان گروه

برافروخت سر از میان گروه

نگه کرد ناگاه بر روی کوه

همی سوی بیشه گراید ز کوه

شدست این جزیره ز بانگش ستوه

سپاهان کوشنده کوه کوه

که دیده ز دیدارشان بد ستوه

جهان دیده گوید که این برز کوه

که هست از بلندیش گردون ستوه

چو افکند گرگان یل با شکوه

از آنجا بیامد دمان زی گروه

برو پیش آن مردمان و گروه

سخن گو کز اندیشه گشتم ستوه

چنین پاسخ آورده شد زان گروه

کز ایدر به ده روز یک برزکوه

در آن جایگه رفت بر تیغ کوه

ابا نامداران ایران گروه

به حمله برآمد به کردار کوه

شد آن لشکر از حمله او ستوه

ز یک دست دریا ز یک دست کوه

شده دیو از آن کوه و دریا ستوه

بدو برز دیوان فراوان گروه

که از رزمشان کوه گردد ستوه

به فرمان او بود یکسر گروه

بدی کشور چین از ایشان ستوه

سپه کرد و آمد ز هامون به کوه

زمین شد ز آسیب دیوان ستوه

گریزان برفتند در غار کوه

ز شمشیر شیر دلاور ستوه

به دست آمد ایرانیان را ز کوه

شدند از کشیدن یکایک ستوه

چو شب تیره شد پهلوان با گروه

یکی آتشی دید از برز کوه

همه روز پوینده بر دشت و کوه

سپهدار جویان بدی با گروه

فرود آمد آن شیردل پیش کوه

ز مهر پری روی گشته ستوه

بیامد سیه دیو مانند کوه

ز گردان ایران ابا او گروه