ز مهراج و خیلش چنان یک خروش

برآمد ز شادی که کر گشت گوش

بپرّید هوش زمانه ز جوش

بدرّید گوش سپهر از خروش

ز کوس و ز زنگ و درای و خروش

ز شیپور و ز ناله نای و جوش

ز شست خدنگ افکنان خاست جوش

کمان کوش ها گشت همراز گوش

سیه زد خروشی و زو رفت هوش

شنیدند هر کس ز بیرون خروش

یکی دشت سیمین بی آتش به جوش

گه آسوده از نعره گه با خروش

شد از خون تن ماهیان لعل پوش

دل میغ زد ز آب شنگرف جوش

سرندیب شد زین شکن پرخروش

ز شیون به هر برزنی خاست جوش

همه کوه چون تخت گوهر فروش

ز سیسنبر و لاله و پیل غوش

هم از وی فرشته شنیدی خروش

همو یافتی راز ایشان به گوش

دل پهلوان خیره شد ز آن خروش

به هر گوشه ای گشت و بنهاد گوش

ازو هر که خوردی فتادی خموش

زمانی بُدی و آمدی باز هوش

به سوی ره این مرغ با خشم و جوش

همی دارد از پیش کشتی خروش

فراوان کس از خوشی آن خروش

فتادند و زیشان رمان گشت هوش

بپیوست و ز آنسان در آهیخت زوش

که پیکان به ناخن بُد و زه به گوش

فراوان درو خیل ماهی به جوش

همه سرخ چون لشکر لعل پوش

همان نیز ملاّح فرزانه هوش

مشو گفت و بر جان سپردن مکوش

ز گردش همه هر دو لشکر به جوش

وزیشان رسیده به پروین خروش

ز بوق و دهل وز جرس وز خروش

رسانند بر چرخ گردنده جوش

همه آبش از عکس آن کُه به جوش

چو زخم دهل صد هزاران خروش