همی گفت بی‌تو مبادا جهان

نه تخت بزرگی نه تاج مهان

نه زین سان کسی رنج برد از مهان

نه دید آشکارا نهان جهان

ابا باژ با کردگار جهان

بدو بر کنیم آفرین نهان

چه خواهی ز من من کییم در جهان

نشسته بدین غار با اندهان

سروش خجسته شبی ناگهان

بکرد آشکارا به من بر نهان

فغان کرد کای شهریار جهان

سر نامداران و تاج مهان

چنین داد پاسخ که گرد جهان

بگشتم همی آشکار و نهان

پدر بیگنه بود و من در نهان

چه رفت از گزند تو اندر جهان

از آن پس چنین گفت شاه جهان

که ای نامداران فرخ مهان

مگر هم بدین خوبی اندر نهان

پرستندهٔ کردگار جهان

رسیدیم و دیدیم راز جهان

بد و نیک هم آشکار و نهان

وگر دشمنی دارد اندر نهان

بگوید به ما شهریار جهان

یکی آرزو دارم اندر نهان

همی خواهم از کردگار جهان

همه داستانها زدند از مهان

بزرگان و فرزانگان جهان

بدان تا بپرسم ز شاه جهان

ز چیزی که دارد همی در نهان

بدو گفت بنگر به کار جهان

چه در آشکار و چه اندر نهان

نبشته بر او نام شاه جهان

که اندر جهان آن نبودی نهان

چنین گفت کای شهریار جهان

سزد کآرزوها ندارم نهان

چو سهراب فرزند کاندر جهان

کسی را نبود از کهان و مهان

بفرمود عهد قم و اصفهان

نهاد بزرگان و جای مهان