سلیح ار ندارم نه لشکر نه گنج

دل و زور دارم به هنگام رنج

شهان از پی آن فزایند گنج

که از تن بدو بازدارند رنج

زن نیک در خانه نازست و گنج

زن بد چو دیوست و مار شکنج

چنان پیلتن شد که از گام پنج

نبردش فزون هیچ اسپی به رنج

دو صد تیغ و صدبدره دینار گنج

زدیبا شراع و سراپرده پنج

گرامی پسر داشت هشتاد و پنج

همه درخور تاج شاهی و گنج

یکی جامه زآن تا ببردی به گنج

به کف نآمدی جز به بسیار رنج

تن از گنج دنیا میفکن به رنج

ز نیکی و نام نکوساز گنج

که هست از گه رفتنش سال پنج

من اندر جداییش با درد و رنج

چو سالش دو صد گشت و هشتاد و پنج

سرآمد بر او ناز گیتی و رنج

نه از دادن روزی آیدش رنج

نه هرچند بدهد بکاهدش گنج

ز زر چارصد بار دینار گنج

به خروار نقره دو صد بار پنج

سه ره جام هفت از گهرهای گنج

ز دینار بدره چهل بار پنج

بر او بر شمر هدیه چندان ز گنج

کش آسان شود هر چه دیدست رنج

دگر گفت کز باژ و هدیه ز گنج

دهم هر چه گویی ندارم به رنج

زخویشان هزار و صدو شصت و پنج

به نزدم شهان اند با تاج و گنج

بسی راندی از گفت بی سود و خنج

اگر پاسخ سرد یابی مرنج

نیارم فغستان خاقان به رنج

سپارید هرچ ایدرش هست گنج

بسازید صد تخت زیبا ز گنج

ز دینار چین بدره پنجاه و پنج

براو بی زیان بگذرد سال پنج

بیابد بر از هر چه برداشت رنج