بدین خواهش اندیشه باید بسی

همان نیز پرسیدن از هر کسی

مرا بی‌نیازیست از هر کسی

نهفته جزین نیز هستم بسی

نبینمت پیوستهٔ خون کسی

کجا داردی مهر بر تو بسی

نباشد مرا بودن ایدر بسی

نشیند برین جای دیگر کسی

ز ترکان مرا نیست همتاکسی

چو اسپم نبینی ز اسپان بسی

ز شب روشنایی نجوید کسی

کجا بهره دارد ز دانش بسی

نبرد سر تاجداران کسی

که با تاج بر تخت ماند بسی

نبینم همی یار با خود کسی

که بخروشدی زار بر من بسی

بدو گفت من زین نوآمد بسی

سخنها شنیدستم از هر کسی

شبان نیست از گوهر تو کسی

و زین داستان هست با من بسی

دریغ آن گل و مشک و خوشاب سی

همان تیغ برندهٔ پارسی

هنر گر بیاموزی از هر کسی

بکوشی و پیچی ز رنجش بسی

ز هفتاد برنگذرد بس کسی

ز دوران چرخ آزمودم بسی

که تاج کیان چون تو بیند بسی

نماند همی مهر او بر کسی

به پیغمبری رنج بردم بسی

نپرسید زین باره هرگز کسی

که گیتی نماند همی بر کسی

چو ماند به تن رنج ماند بسی

که ناخوش بود دوستی با کسی

که مایه ندارد ز دانش بسی

کسی کش بود نام و ماند بسی

سخن گفت بایدش با هرکسی

بکشت از تگینان لشکر بسی

پذیره نیامد مر او را کسی

بکشتند زیشان به هر سو بسی

نبخشودشان ای شگفتی کسی