ببرد از همه گوی پیغمبری

که با او کسی را نبد برتری

به باغی دو در ماند ار بنگری

کز این در درآیی ، وزان بگذری

چو گنجیست در خوبتر پیکری

درو ایزدی‌گوهر از هر دری

به فرّش توان رفت بر مشتری

به نامش توان بست دیو و پری

شهی مایهٔ شاهی و سروری

بزرگی ز گوهر به هر گوهری

ز شاهانی ار پیشه ور گوهری

پدر ورز گر داری ار لشکری

همی رفت پیش جم آن سعتری

چمان بر چمن همچو کبک دری

دهم جان گر از دل به من بنگری

کنم خاک تن تا به بسپری

چو بر روی پیروزهٔ چنبری

ز مه کرد پس شب خم انگشتری

نگر جنگ این اژدها سرسری

چنان جنگ های دگر نشمری

سه چندان دهم من به فرمانبری

دگر خلعت و هدیه ها بر سری

روان پرور ایدونکه تن پروری

به پروانه تن رنج تا کی بری

همی هر زمان نو برآرد بری

چو این شد کهن بر دمد دیگری

نه کس دید و نه مرغ و دیو و پری

نه کمتر شد آن بانگ رامشگری

چنان کآمدی همچنان بگذری

خور و پوشش افزون ترا بر سری

اگر بنگری کمترین گوهری

بها بیشتر دارد از کشوری

چو دزدیده شد چیز بی‌داوری

چه ناگوهری دزد و چه گوهری

سپهدار را بود کنداگری

بسی یافته دانش از هر دری

چو دیدند بُد ز اندلس مهتری

به پرسش گرفتندش از هر دری

کنون گر نگیری ره کهتری

نیایی بر شه به فرمانبری