سرش کند و در زیر پی کرد خرد

همه ده به تاراج و آتش سپرد

به چرخ و مه و مهر سوگند خورد

کزین پس فرستم بهر جای مرد

بر آن چشمه کاسپ من افشاند گرد

نیارد ژیان شیر از آن آب خورد

شنا بر چو بی آشنا را گرد

چو زیرک نباشد نخست او مُرد

خوری و بپوشی ز روی خرد

از آن به که بنهی و دشمن خورد

مخند ار کسی را رخ از درد زرد

که آگه نیی زو تو او راست درد

بزد نیزه بر گرده گاه دو گرد

برآورد و زد بر زمین کرد خرد

چو شد سیر شیر و به دایه سپرد

لبش را به گیسوی مشکین سترد

چو بنهاد گردون ز یاقوت زرد

روان مهره بر بیرم لاجورد

پسش برد یک کیسه دینار زرد

ابا توشه و بارهٔ ره نورد

درآمد به هنجار ره ره نورد

ز زین کوهه آویخت گرز نبرد

همه دشت از آن مرغ بد گردگرد

فکندند بسیار و کشتند و خورد

بخستش دو کتف و سپر کرد خرد

به گرز اندر آمد سپهدار گرد

به ما تا رسد گرد او در نبرد

ز زاول برآورد باشیم گرد

بغرید کوس و برآمد نبرد

برخشید تیغ و بجوشید گرد

دمان نوشیار از میان نبرد

به انبارسی ناگهان باز خورد

سپه را به یک بار پس باز برد

به نیزه فکند از یلان چند گرد

گریزندگان نزد اثرط به درد

رسیدند پرخون و پرخاک و گرد

دروغ آبروی از بنه بسترد

نگوید دروغ آنکه دارد خرد

فکند از سِیُم سر به تیغ نبرد

گرفت آنگهی ره شتابان چو گرد