زره دارد و جوشن و خود و گبر

بغرد بکردار غرنده ابر

از ایران تبیره برآمد بابر

که آمد خداوند گوپال و ببر

بمان تا یکی رزم دیده هژبر

فرستم به جنگش به کردار ابر

کمان را به زه کرد و بگشاد بر

که با دست پیران بدوزد سپر

میان بسته با نیزه و خود و گبر

همی گرد اسبش بر آمد به ابر

خروشی یر آمد تو گفتی که ابر

همی خون چکاند ز چشم هژبر

ز باریدن تیر گفتی ز ابر

همی ژاله بارید بر خود و ببر

هم آنگه برآمد یکی باد و ابر

هوا گشت بر سان چشم هژبر