ازین پادشاهی بدان گفت زال

دو راهست و هر دو به رنج و وبال

بپوشید ببر و برآورد یال

برو آفرین خواند بسیار زال

بران کار خشنود شد پور زال

بزرگان که بودند با او همال

هم آنکس که بودند پا از دوال

لقبشان چنین بود بسیار سال

به ترک اندر افتاد خم دوال

سپهدار ترکان بدزدید یال

بدان زور و بازوی و آن کتف و یال

نداری کس از پهلوانان همال

به بالا بلندی و با کتف و یال

ستم یافت بالت ز بسیار سال

همی آز کمتر نگردد بسال

همی روز جوید بتقویم و فال

ازیشان جریرست مهتر بسال

که از خوبرویان ندارد همال

ستم باد بر جان او ماه و سال

کجا بر تن تو شود بدسگال

ز پیران یکی بود کهتر به سال

برادر بد او را و فرخ همال

بران برز و بالا و آن شاخ و یال

تو گویی برو برگذشتست سال

بجای عنانم عصا داد سال

پراگنده شد مال و برگشت حال

به چنگال رخساره بشخود زال

همی ریخت خاک از بر شاخ و یال

نگه دار جان از بد پور زال

به رزمت نباشد جزو کس همال

ز باران هوا خشک شد هفت سال

دگرگونه شد بخت و برگشت حال

چنین تا برآمد بر این هفت سال

میان سوده از تیغ و بند دوال

بپیچید گیو سرافراز یال

کمند اندرافگند و کردش دوال

بپروردمش تا برآورد یال

شد اندر جهان نامور بی‌همال

هرانکس که بودی مر او را همال

ازان نامدارن برآورده یال