یکی روز هنگامه ساز کرد

در انجام هنگامه آغاز کرد

چو مرغ سحر عزم پرواز کرد

در فتح از هر طرف باز کرد

پی تهنیت صحبتی ساز کرد

در انجام هنگامه آغاز کرد

مؤذن خروشیدن آغاز کرد

در سجده بر عالمی باز کرد

حکایت ز هر جانب آغاز کرد

در مشورت جمله را باز کرد

پس آنگه در تربیت بازکرد

دلم مخزن گوهر راز کرد

مرا با مغان همدم راز کرد

به رویم در فیض را باز کرد

حماری به دعوی دهن بازکرد

ز خر خانه ای عرعر آغاز کرد

بهر یک ز لشکرگه آواز کرد

عتابی جداگانه آغاز کرد

چو شه گفتگو با وی آغاز کرد

سخن را، بناچار لب باز کرد

بگفت این و نالیدن آغاز کرد

بنالید و از شاخ پرواز کرد

چو از ساعد شاه پرواز کرد

ز پابند و از دل گره باز کرد

نظر چون بر آن مرغ طناز کرد

پی صیدش از بام پرواز کرد

سگ بینوا ناله آغاز کرد

نیارست زنجیر خود باز کرد

به پاسخ، درای دهان باز کرد

لب از خنده آزرم اهواز کرد

که گویا زبان سخن ساز کرد

که گوینده را نکته پرداز کرد

اگر دشمنی با تو آغاز کرد

ز فرمانبری سرکشی سازکرد

به منبر شد و خطبه آغاز کرد

پس از خطبه اینسان سخن ساز کرد

ز روی فسون گریه آغاز کرد

سخن های پیشین همه ساز کرد

پس آنگه یکی خطبه آغاز کرد

خدا را ستایش درآن سازکرد