بدو گفت شاه ای سپهدار من

همی بگسلی بند و زنهار من

همی بر نوشتی تو بازار من

بدان روی بد با تو پیکار من

منیژه بدو گفت کز کار من

چه پرسی ز بدبخت و تیمار من

بدو گفت بیژن که ای یار من

ندانی که چون بود پیکار من

بدان ای پر اندیشه سالار من

به هر کار شایستهٔ کار من

چنین از ره مهر و پیکار من

ز خون ریختن با تو گفتار من

اگر سر بپیچی ز گفتار من

نجویی همه ژرف کردار من

همی گفت کای نیک دل یار من

تو رفتی و این بود پیکار من

کشیدی همه ساله تیمار من

میان بسته بودی به پیکار من

ولیکن شگفت است این کار من

بدین راستی بر شده یار من

دگر هرچه پرسیدی از کار من

ز نادادن بار و آزار من

مجویید از این رفتن آزار من

که آسان شود راه دشوار من