آفتاب سخا حمیدالدین

دور از مجلس تو مرگ فجا

نی شکر گفته‌ای و می نرسید

شاعرم هم به مدح و هم به هجا

... خر یاد می‌کنم لیکن

[...]

زاهد اندر میان خوف و رجا

عارف الحق طارفوق حجی

زاهد اندر میان خوف و رجا

عارف الحق طار فوق حجی

از کجا ما و این جهان ز کجا

چون که داریم جای در بیجا

هر که بگذشت خوش ز خوف و رجا

هرچه آن دیدنی است دید آنجا

مانده ای دور از آن وطن اینجا

سالها در میان خوف و رجا

پس عبارت یکی صداست اینجا

زانکه زاد او میان خوف و رجا

ضد و ندرا نباشد آنجا جا

هست دل از ورای خوف و رجا

این سخنها برد ترا آنجا

که بود آن ورای خوف و رجا

گشت از اغنیای دین آنجا

یافت از ما هر انچه داشت رجا

هرچه آید ز من بود بر جا

همه جویید آن طرف ملجا

رفت از جا روانه در بیجا

کرد آن وعده را ز جان ملجا

تا اموری که فوت شد اینجا

اندر آن عالم آورند بجا

گر نیابی تو نقد خود اینجا

بسته مانی میان خوف و رجا

گر بدی آن صفا همیشه بجا

دل نماندی میان خوف و رجا

یا بود شهوتش هنوز بجا

مانده اندر میان خوف و رجا

هرچه آمد به‌دست از هرجا

همه شد خرج و هیچ نیست بجا

گه به عین‌الحیات گیرد جا

گَه شود شوم‌تر ز مرگ فجا

نیستم من دریغ مرد هجا

گرچه باشد هجا به وقت‌، بجا

چون که در قصرگشت جای بجا

تیز آخر دهد به مرگ فجا