چار طبعش مرید و او پیر است

ده حواسش سپاه و او میر است

خاصه کاین راه راه نخچیر است

آسمان با کمان و با تیر است

در تعجب که این چه نخجیر است

و ایدر آوردنم چه تدبیر است‌!

همه گفتند کاین چه تدبیر است

تیر بی‌زخم و زخم بی‌تیر است

به سکه در علم راست تدبیر است

راستی هم شهاب و هم تیر است

غرض تن ز روح تدبیر است

علت هستیش به تأثیر است

ملک داری همه به تدبیر است

گرچه تدبیر هم به تقدیر است

هر که تأخیر کرد در تدبیر

عاقبت کار او به تقصیر است

سخن نوجوان دگر باشد

[...]

نعمت الله همه جهان بگرفت

این چنین نعمتی جهانگیر است

نوجوانی است مست و لایعقل

ور به معنی نظر کنی پیر است

حسن سیرت محل تغییر است

عارف از عشق آن کران گیر است

نه همین صبح از غمم پیر است

بهر من شام نیز دلگیر است

ناله من، ز ناتوانی ها

بی صداتر از آب تصویر است

مرو از ره به مهربانی خصم

[...]

چشم کور گدا نمک گیر است

چشم صاحب بصیرتان سیر است

دل در آن طره ی گره گیر است

جای دیوانه زیر زنجیر است

چشم او گر بود غزال اما

مژه اش همچوچنگل شیر است

تیره شد آینه رخش از خط

[...]