پس خطا باشد اینکه میگویند

نیست راه آنکه شیخ نو جویند

حالشان نیست آنچه میگویند

روز و شب عکس آن همیجویند

آب را ماهیان ز جان جویند

تا در آن آب شادمان پویند

ب ردرش آمدند تا گویند

سر آن خواب را از او جویند

همگان غیر من نمیجویند

همگان سوی من همیپویند

دانه های عمل چو بر رویند

همچو خویشان ترا ز جان جویند

دایم از صدوق ربنا گویند

از بناگوش سوی حق پویند

خلق د ا نی که آلت اویند

در پی امر او همیپویند

با تو لفظ خطاب میگویند

و آنچه می باید از تو می جویند

وصف ادراک خویش می گویند

همه دورند از آنچه می جویند

گرچه بر بنده عیب می جویند

همه آنچ از خود اند می گویند

آنکه از بهر دانه میپویند

وانکه آب و علف همی جویند

از مسافر ادب نمیجویند

وینک از در بدر همیپویند

صفت او ازو فرو شویند

ز صفاتی دگر سخن گویند

سوی این روشنی همی پویند

این زیارت که خلق میگویند

هر چه در خط عالم اویند

همه تسبیح او همی گویند

عارفانی که ما به ما جویند

گاه در بحر و گاه در جویند

دیدهٔ روشن خوشی دارند

در همه حال ناظر اویند

نور او را به نور می بینند

[...]

همه تسبیح حضرتش گویند

همه ناطق به رحمت اویند

هر چه مخلوق حضرت اویند

همه تسبیح حضرتش گویند

هر کتابی که انبیا گویند

جزوی از کل دفتر اویند