صاحب صورتست و ربّ‌الیوم

که برآنند حکیمان یک قوم

میر خوبان کشید نامعلوم

حشم زنگ در حوالی روم

گشت پوشیده زان سواد حشم

عدل نوشیروان بظلم سدوم

من بر او عاشقم هنوز چنان

[...]

ای جهان را بزرگیت معلوم

وای خرد را کفایتت مفهوم

سخنت باد بر دل وزرا

گرم چون انگبین و نرم چو موم

ولیت بر کنار آب حیات

[...]

آفرین باد بر چو تو مخدوم

ای نکوسیرت خجسته رسوم

ای بصورت فرود دور فلک

وی بمعنی ورای سیر نجوم

دخل مدح تو از خواص و عوام

[...]

به خدایی که در موجودات

جز به امرش نمی‌شود منظوم

که بماندم چو قالبی بی‌روح

تا ز دیدار تو شدم محروم

کارها را طلب مکن غایت

تا نمانی ز کار دل محروم

زیرکان این مثل نکو زده‌اند

طلب‌الغایه ای برادر شوم

به خدایی که قائمست به ذات

نه چو ما بلکه قایم و قیوم

که مرا در فراق خدمت تو

جان ز غم مظلمست و تن مظلوم

باز مرحوم روزگار شدم

[...]

تن و جان و دل از چه شد محروم

از تو و از سپهر و از مخدوم

خاص بر من نه بر سبیل عموم

کرده رای تو حکم های سدوم

به خدایی که در موجودات

جز به امرش نمی شود منظوم

که بماندم چو قالبی بی روح

تا ز دیدار تو شدم محروم

هر چه هست از دقیقه‌های نجوم

با یکایک نهفته‌های علوم

نظم اولاد او به سعد نجوم

باد در بدر تا ابد منظوم

هست نام‌آوری ز کشور روم

زیرکی کاو ز سنگ سازد موم

وانگهی ترکتاز کرد به روم

در فکند آتشی دران بر و بوم

از طبیعی و هندسی و نجوم

همه در دست او چو مهرهٔ موم

گفت شخصی عزیز بود به روم

خوب و خوشدل چو انگبین در موم

باز پرسید کان نشیمن شوم

چه زمین است وز کدامین بوم‌؟

گرمسیری ز خشک ساری بوم

کرده باد شمال را به سموم

افتخار زمانه شمس الدین

ای چو عنقا نظیر تو معدوم

همچو هد هد بر آستانه تو

فلک تند چاپلوس خدوم

باز اقبالت آشیان کرده

[...]

طبع او لوم و شغل نامعلوم

صحبتش شوم و سیرتش مذموم