گنجور

 
انوری

به خدایی که قائمست به ذات

نه چو ما بلکه قایم و قیوم

که مرا در فراق خدمت تو

جان ز غم مظلمست و تن مظلوم

باز مرحوم روزگار شدم

تا که گشتم ز خدمتت محروم

هرکه محروم شد ز خدمت تو

روزگارش چنین کند مرحوم