مصطفی کش جوامع الکلم است

که بدان سلک شرع منتظم است

جامی انفاس عمر مغتنم است

انقطاع حیات دمبدم است

نام او زیب نامه کرم است

همچو اویی درین گروه کم است

این چنین مشکین که زلف میرماست

چون که بی عقلیم آن زنجیره ماست

گرد محنت به طوف منزل ماست

زهر غم تشنه ی لب ماست

برق آتش فروز جوهز کل

دود اندیشه های باطل ماست

در مبندید بر رخ رضوان

[...]

مغز حرف، اینکه غیر او عدم است

با وجودش بگو دگر چه کم است؟

این اشارت به امر فاَستَقِم است

هر چه دانی صعوبت تو کم است

کار آن کس حواله با کرم است

روز عدل است و معدلت حَکَم است

عقل چون در میان ما حکم است

گر نباشد کسی حکم، چه غم است؟!

بر وی اطلاق و چند و چون ستم است

جَلْشأنه بری ز کیف و کم است

ذات عریان ز کسوت الم است

صفت است آنکه مستعد غم است

دوستان نوبت سپیده دم است

وقت صبح است و سخت مغتنم است

نرود تا دمی، نمی آید

دم دیگر که عمر از این دودم است

وقت را سیف قاطع آوردند

[...]

هرکسم‌ دید، گفت‌: محتشم‌ است

شیخ‌ابوالفضل‌ و خواجه بوالحکم است

آن که را همت و شکیب کم است

به گمانش که ره سوی عدم است

خرد و داد و راستی کرم است

کژی و جهل وکاستی ستم است