گنجور

 
حزین لاهیجی
حزین لاهیجی » مثنویات » ودیعة البدیعه »

بخش ۳۴

مهبط وحی، مصطفی فرمود

که مرا پیر کرد سورهٔ هود

این اشارت به امر فاَستَقِم است

هر چه دانی صعوبت تو کم است

کان صراطی ست، تیز تر از تیغ

هر که لرزد، خورد فسوس و دریغ

عنق اللیل زلتش باشد

لهب النّار حدّتش باشد

هر سبک مغزکی تواند رفت؟

بوریا، نیست مرد آتش و نفت

نور یزدان مگر رفیق شود

که قدم‎سای این طریق شود

نشود رهنورد، هر مفلوک

مرد باید به راه حق و سلوک