مرد بیطار و رائض و کحّال

چون دلیل‌اند بر تباهی حال

گنهم خُرد بود ز اوّل حال

کشتن از بهر آن چو بود محال

از من است و ز آرزوی محال

که همی گردد او ز حال به حال

گفت اگر آگهش کنم از حال

زهرۀ او بدرد اندر حال

هر چه خواهد همان شود در حال

حال نیکو برد از او بد حال

و آن دگر گویدیم به نسبتِ حال

که نزاری و توبه اینت محال

تو بدی میکنی و میخواهی

کآیدت نیک پیش در همه حال

نیک پاداش بد نخواهد شد

بگذر ایخواجه از خیال محال

آنکه را جای نیست نبود حال

عرض و جوهری بدوست محال

هیچ حادث در او نگردد حال

عرضیت بر او گزاف و محال

نیست ذوالصوره را تغیر حال

در صور هم نفوذ جعل محال