زاهدی می گذشت در راهی

فاسقی را بدید ناگاهی

دل و جان بهر آب و نان خواهی

عقل و دین بهر انی و آن کاهی

زد ره من به عشوه ناگاهی

دلپذیری به حسن و دلخواهی

قرب او چیست از حق آگاهی

بعد او زین طریقه گمراهی

زانکه دادش خدای آن شاهی

که کسی را ز ماه تا ماهی

ای مباهی به دولت شاهی

وز قوانین مملکت آگاهی

قفل بگشا که دست کوتاهی

نیست لایق به منصب شاهی

هر کجا باشی آمر و ناهی

نکشد کار جز به گمراهی

بود یعقوب بن حسن شاهی

آسمان جمال را ماهی

بود سرخیل آن همه ماهی

ملک اقلیم حسن را شاهی

بود در جمع خیمه خرگاهی

در میان ستاره‌ها ماهی

چون گدا دید خرگه شاهی

کرد آهنگ ماه خرگاهی

گر درین باب حجتی خواهی

اینک این خاتم شهنشاهی

هر که یابد ز فقر آگاهی

نکند میل شوکت شاهی

که به بازیچه هر زمان شاهی

سوی این عرصه می کند راهی

خبر آمد دلیل آگاهی

جهل برهان و نقص و گمراهی

قوت بازوی یداللهی

زده خط بر سواد گمراهی

گر کنی حفظ هر یک آگاهی

نکنی حفظ اگر تو، گمراهی

دوم اصحاب سیرگمراهی

بندهٔ نفس و خصم آگاهی

حلّه از توست، نیست کوتاهی

هان ببخشش به هر که می خواهی