شاد باش ای هیون آخته یال

هیکل کوه کوب و هامون مال

از پیت کوس خورده کوه ثبیر

وز تکت کاخ خورده باد شمال

بوده با رنگ وقت تک همسر

[...]

گوش روز ای نگار مشکین خال

گوش بر بط بگیر و نیک بمال

من ز بهر سماع خواهم گوش

بی سماعم مدار در هر حال

من نگنجم ز شادی اندر پوست

[...]

ماهو آن سید ستوده خصال

باشد آهسته طبع در همه حال

میل کرد آفتاب سوی شمال

روز فرسوده را قوی شد حال

باد بر شاخ کوفت شاخ درخت

خاک در بیخ دوخت بیخ نهال

کوه در آب رفت از آتش میغ

[...]

مگر آن بخت یابم از اقبال

کافکنم رخت در جهان کمال

روزگاری برای قوت عیال

باز می‌داردم زکسب کمال

بس‌از ان وصف زلف و طره‌وخال

بس از این هرز گفت وگوی محال‌!

خلقتت برد کوی استکمال

همتت راست سو‌ی استدلال

راست بشنو اگر به تنگی حال

بی نیازی زخلق اینت کمال‌!

قادر مطلق ایزد متعال

ذات او را حیات داد و کمال

ساکن بزم او به صف نعال

نفس کل از برای کسب کمال

ورکمالیست از بها و جمال

عقل کل را کشد به استقبال

گر بمانی در این جهان صد سال

بی غم و رنج جفت نعمت و مال‌،

فرخ آن کاختیار او همه سال

عمل صالحست و اکل حلال

لقمه‌ای کم خوری زکسب حلال

به بود از عبادت ده سال

نظم نغزش زنکته و امثال

سحر مطلق ولی مباح و حلال

شاهدانی به چهره همچو هلال

در حجاب حروف زهره جمال

پانصد و بیست و هشت آخر سال

بود کاین نظم نغز یافت کمال

عشق را داد هم به عشق کمال

عقل را کرد هم به عقل عقال

جملگی را خیالهای محال

کرده مانند غتفره به جوال