روح را سال و ماه همچو غذاست

دل مجروح را بسان شفاست

هرکه زین در نشانه ای یابد

چون شود بی نشان نشان او راست

گرتو جوئی عیار این ابرار

از در مصطفات آید راست

چنگ در دامن محمد زن

[...]

دلم از بار غم خراب شد است

رخم از خون دل خضاب شداست

دیده پالونه سرشک آمد

طبع پیمانه عذاب شد است

وه که جانم شکار غم گشتست

[...]

بر چو من بنده گر قیامی کرد

آنکه مطلق جهان مستوفاست

من بدین مکرمت بزرگ شدم

وز بلندی قدر او بنکاست

نکته دیگرست اینجا خرد

[...]

از قضا را وبای گاوان خواست

هر که را پنج بود چهار بکاست

به خدائی که در ره عدلش

بندگان را هزار آفت‌هاست

که مرا بی‌لقای خدمت او

زندگانی کثیف و نازیباست

که به دل پیش خدمتم دایم

[...]

جان که او جوهر‌ست و در تن ماست

کس نداند که جای او به کجاست

شب شب توست و وقت وقت دعاست

یافت خواهی هرآنچه خواهی خواست

زیر و بالا و پیش و پس چپ و راست

یک جهت گشت و شش جهت برخاست

چون برید از من این غرض درخواست

شادمانی نشست و غم برخاست

لعل که‌او دیر زاد دیر بقا‌ست

لاله کآمد سبک سبک برخاست

گرچه برنا‌یی از میان برخاست

چه کنم حرص همچنان برجاست

هرکه بر شغل آن غرض برخاست

آن نمودار ازو نیامد راست

آنچه مقصود بود از او درخواست

وانگهی کرد کار او را راست

از سر گنج و مملکت برخاست

دین و دنیا به هم نیاید راست

گردی از دور ناگهان برخاست

که‌آسمان با زمین یکی شد راست

گفت این خانه قفل بسته چراست؟

خازن خانه کو؟ کلید کجاست؟

چون شه این گفت و رای‌ها شد راست

پیرتر موبد از میان برخاست

حل و عقد جهان بدو شد راست

دو هوایی ز مملکت برخاست

فتنهٔ بارگاه دولت ماست

فتنه کشتن ز روی عقل روا‌ست