گفتم احسنت آفرین بتو باد

نیکم اندرز کردی ای استاد

هدیه کردم بیار خواجه راد

آن که شد گوهرش سرشته بداد

آرزوها بکام و دلها شاد

باغها سبز و خانها آباد

گفتم احسنت آفرین به تو باد

نیکم اندرز کردی ای استاد

هدیه کردم بیار خواجه راد

آن که شد گوهرش سرشته بداد

این جهان پیش راد مردِ حکیم

هست محنت فزایِ غم آباد

زن و مرد و شَه و گدا دارند

همه از دستِ این جهان فریاد

چَشمِ عِبرت گُشا ببین که چه سان

[...]

خسرو تاج بخش ناصر دین

آن سرشته به عقل و دانش داد

آن که دست عطا و همت او

حاصل بحر و کان به باد بداد

بود سیم سفر که از تبریز

[...]

چشم گربه به چشم موش افتاد

به فریبش زبان چرب گشاد

پر دغل گربه به فن استاد

باز آهسته لب به نطق گشاد

از پیِ صیدِ گرگ یک صیّاد

در همان حَول و حَوش دام نهاد

شیر چون موش را رهایی داد

خود رها شد ز پنجه صیّاد

حمد بر کردگارِ یکتا باد

که مرا شوقِ درس خواندن داد

در سرِ من هوایِ درس نِهاد

در دلِ من مَحَبَّتِ اٌستاد

گوید این عیدِ تو مٌبارَک باد

صد چنین سالِ نو ببینی شاد

دلم از عشق آن بت نوشاد

چند باید شکسته و ناشاد

چند باید ستم براین دل و جور

که دل است این‌، نه آهن و پولاد

آمد آن تیره روز و نامش عشق

[...]

لیک چون پشت گردنت افتاد

سبک و نرم یابی‌اش چون باد

هرکه عرض کسی دهد بر باد

دهر عرضش به باد خواهد داد

قبض و مبض و قباله و اسناد

دفتر و مفتر و سواد و مواد

کان که دوش از اجل نجاتم داد

دیگری را به جای من بنهاد

زادهٔ فتنه‌ای و فتنه ‌نهاد

فتنه بر خویش گشته‌ای‌، فریاد!