شاد زی با سیاه چشمان، شاد

که جهان نیست جز فسانه و باد

زآمده شادمان بباید بود

وز گذشته نکرد باید یاد

من و آن جعد موی غالیه بوی

[...]

هر که بود از یمین دولت شاد

دل بمهر جمال ملت داد

هر که او حق نعمتش بشناخت

میر مارا نوید خدمت داد

طاعت آن ملک بجا آورد

[...]

ای دل من ترا بشارت داد

که ترا من بدوست خواهم داد

تو بدو شادمانه ای بجهان

شاد باد آنکه توبدویی شاد

تا نگویی که مرمرا مفرست

[...]

عاشقانرا خدای صبر دهاد

هیچکسرا بلای عشق مباد

با همه بیدلان برابر گشت

هر که اندر بلای عشق افتاد

هر که را عشق نیست انده نیست

[...]

ای دل میر اولیا بتو شاد

خلعت میر بر تو فرخ باد

روی دیوان او مزین گشت

تا ترا خلعت وزارت داد

لاجرم کار او کنی بنظام

[...]

روزگاری است سخت بی‌بنیاد

کس گرفتار روزگار مباد

شیر بینم شده متابع رنگ

باز بینم شده مطاوع خاد

نه به جز سوسن ایچ آزادست

[...]

روزگاریست سخت بی فریاد

کس گرفتار روزگار مباد

شیر بینم شده متابع رنگ

باز بینم شده مسخر خاد

نه به جز سوسن ایچ آزادست

[...]

خاص خسرو رشید باقی باد

که جهان را جمال باقی باد

خاص خسرو رشید باقی باد

که جهان را جمال باقی باد

خاص خسرو رشید باقی داد

[...]

تا جهان را همی بود بنیاد

باد بر تخت شادمانی شاد

خوش زن و خوش سرود و خوش قواد

خوش سماعی کند همی به مراد

پس هشتاد و پنج خرم و شاد

ملک الموت ازو نیارد یاد

یارب آن مژده ام که آرد یاد

کان گرانی روان به مالک داد

بی‌طمع باش اگر همی خواهی

تا نیفتی ز پایهٔ امجاد

زان که چون مرغ دشتی ز ره طمع

کرد آهنگ دانهٔ صیاد

ناشده حلق او چو حلقهٔ دام

[...]

گر چه شمشیر حیدر کرار

کافران کشت و قلعه‌ها بگشاد

تا سه تا نان نداد در حق او

هفده آیت خدای نفرستاد

چند جستم ولیک دست نداد

قصه‌ای آنچنان نمی‌افتاد

آن کزو زاد و آنکه از تو بزاد

هر دو راکشت و تو بدو شده شاد

در جهانی که هست کون و فساد

در کشیدند رخ‌، صلاح و سداد

همه از صُنع اوست کون و فساد

خلق را جمله مبدء است و معاد

برگذر زین سرای کون و فساد

ببر از مبدأ و برو به معاد

نور ایمانت را در این بنیاد

آهنی و سگی به غارت داد