شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد

که جهان نیست جز فسانه و باد

ز آمده شادمان بباید بود

وز گذشته نکرد باید یاد

من و آن جعدموی غالیه‌بوی

[...]

هر که بود از یمین دولت شاد

دل بمهر جمال ملت داد

هر که او حق نعمتش بشناخت

میر مارا نوید خدمت داد

طاعت آن ملک بجا آورد

[...]

ای دل من ترا بشارت باد

که ترا من بدوست خواهم داد

تو بدو شادمانه ای بجهان

شاد باد آنکه توبدویی شاد

تا نگویی که مرمرا مفرست

[...]

عاشقان را خدای صبر دهاد

هیچکس را بلای عشق مباد

با همه بیدلان برابر گشت

هر که اندر بلای عشق افتاد

هر که را عشق نیست اندُه نیست

[...]

ای دل میر اولیا بتو شاد

خلعت میر بر تو فرخ باد

روی دیوان او مزین گشت

تا ترا خلعت وزارت داد

لاجرم کار او کنی بنظام

[...]

پادشاهی برفت پاک سرشت‌

پادشاهی نشست حورنژاد

از برفته‌ همه جهان غمگین‌

وز نشسته‌ همه جهان دلشاد

گر چراغی ز پیشِ ما برداشت‌

[...]

آن شنیدی که حیدر کرار

کافران کشت و قلعه ها بگشاد

تا نداد او دو قرص نان جوین

هفده آیت خداش نفرستاد

سد اسلام مصطفی بنهاد

گشت ایمان زمرتضی آباد

روزگاریست سخت بی فریاد

کس گرفتار روزگار مباد

شیر بینم شده متابع رنگ

باز بینم شده مسخر خاد

نه به جز سوسن ایچ آزادست

[...]

خاص خسرو رشید باقی باد

که جهان را جمال باقی باد

خاص خسرو رشید باقی باد

که جهان را جمال باقی باد

خاص خسرو رشید باقی داد

[...]

تا جهان را همی بود بنیاد

باد بر تخت شادمانی شاد

خوش زن و خوش سرود و خوش قواد

خوش سماعی کند همی به مراد

پس هشتاد و پنج خرم و شاد

ملک الموت ازو نیارد یاد

یارب آن مژده ام که آرد یاد

کان گرانی روان به مالک داد

بی‌طمع باش اگر همی خواهی

تا نیفتی ز پایهٔ امجاد

زان که چون مرغ دشتی ز ره طمع

کرد آهنگ دانهٔ صیاد

ناشده حلق او چو حلقهٔ دام

[...]

گرچه شمشیر حیدر کرار

کافران کشت و قلعه‌ها بگشاد

تا سه تا نان نداد در حق او

هفده آیت خدای نفرستاد

چند جستم ولیک دست نداد

قصه‌ای آنچنان نمی‌افتاد

آن کزو زاد و آنکه از تو بزاد

هر دو راکشت و تو بدو شده شاد

در جهانی که هست کون و فساد

در کشیدند رخ‌، صلاح و سداد

همه از صُنع اوست کون و فساد

خلق را جمله مبدء است و معاد