لله الحمد نمردیم و بدیدیم چنین

که نه یاریست زما شاد و نه خصمی غمگین

دلی افسرده ز عشق و سری آزرده ز عقل

سینه ای خسته ز مهر و نظری بسته زکین

سبحه ای رشته اش از طره ی ترسابچگان

[...]

عوض یاری او سنگ زدندش بجبین

خون پیشانی او رفت بگردون ز زمین

هرکماندار زدش تیر به پیکر زکمین

هر ستمکار زدش نیزه به پهلو ازکین

خادمی داد جوابش که یتیمی زحسین

دیده در خواب پدر وز گهر آموده دو عین

گفت برخیز بطشت زر وسرپوش لجین

سر سردار سرانرا بنهش بین یدین

ای صبا، ای نفست قافله فروردین

ای صبا، ای گذرت، ماشطه حورالعین

می شوی زینت اطفال چمن در نیسان

می کنی غارت افواج شجر در تشرین

نیستی ساغر و بس دور زنی در دوران

[...]

حیف از آن مهر درخشنده که شد خاک نشین

حیف از آن قد دل آرا که فتاد از سر زین

حیف از آن قامت رعنا که نگون شد به زمین

حیف از آن زلف سمن سا که ز خون شد رنگین

ای قدت فتنه دل خنده تو رهزن دین

سرو گلزار وفا ماه ختا غیرت چین

پرده شرم ز رخسار بر انداز و ببین

با چنین گنج که شد خازن و روح‌الامین

بدن بی‌سر او ماند سه روز از ره کین

بعد قتل از ستم شمر ستمگر به زمین

که حسن هست عموی من و فخر ثقلین

پدرم سبط نبی خسرو مظلوم حسین

تا شد آنسینه که بودی صدف گوهر دین

هدف ناوک کین

بد سگالش را درکام رباید سجین

نیک‌خواهش را آغوش دهد حورالعین

ای خوش آن روز که ایران بُد چون خُلدِ برین

بود مُستَملَکَش از خطهٔ چین تا خطِ چین

از کیومرثش بُد روزِ سیامک تأمین

تا چه طهمورث و هوشنگ و جمش یار و معین

چون فریدون علم افراشت ز نو فروردین

اردیش ایرج‌سان گشت ولیعهد زمین

سَلْمِ وی رشک بر او برد و کمر بست به کین

خون او ریز الا ماه منوچهرجبین