راست گویید که این قصه و این نادره چیست

وانکه آبستنتان کرد بگویید که کیست

این چه بیشرمی و بیباکی و بیدادگریست

جای آنست که باید به شما بر بگریست

ای که در صورت خوب تو جمال معنیست

قبلهٔ روح از آن روی کنم کان اولیست

هر کرا قالب دل جان نپذیرفت از عشق

همچو تمثال بود، صورت او بی معنیست

ره نماینده همیشه بظلال عشق است

[...]

جامه خوش ببر از دست گدایان نکنم

که بدوزند بمن کیسه که این بزازیست

ای که از جهل مقید شده بر صورت

این صفت در روش اهل خرد بی معنیست

هر که شد واله صورت بهوای دل خود

هیچ گه ملتفت معرفت معنی نیست

هست طفلی که بتعلیم معلم ز کتاب

[...]

گریه گردیده گدازست فصیحی گله چیست

کشتی نوح شکستن هنر طوفان است

پیشی قافلهٔ ما به سبکباری نیست

هرکه برداشته بار از دِگَران، در پیش است!

آنکه هرلحظه نمرد از غم رویت، چون زیست؟

وآنکه از گریه نشد آب، نمیدانم کیست؟

مردم شهر محبت همه درویشانند

ناتوانیست که در مملکت عشق قویست

دست برداشتن وقت دعا ایمائی است

[...]

لطف و قهرت به من سوخته جان هر دو یکی ست

دانه چون سوخت، بهاران و خزان هر دو یکی ست

تا تو مهجوری من خواسته ای، در کامم

تلخی دوری و شیرینی جان هر دو یکی ست

دل خراشانه لبم ناله عبث می سنجد

[...]

یارب این درد که درمان نپذیرد از چیست

وین که بر داغ درون تازه نمک پاشد کیست

عجز دارند طبیبان جهانم ز علاج

لاعلاجم چه کنم چاره چه تدبیرم چیست

گرچه نالد دل بیمار به سینه پنهان

[...]

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

قسمت ماست جنون ورنه درین سلسله کیست

که گرفار خم طرّهٔ طرار تو نیست

دخترک گفت پسر را که ناز ز چیست

آنچه اندر قصبِ توست مگر با من نیست

مر ترا کس ندهد ره چو رسد سال به بیست

خود مرا عاشق در بیست فزون‌تر ز دویست

گفت ای زن ز چه گریانی و اندوه تو چیست

این دل افسرده یتیمان پریشان از کیست