ای لبت باده پرست و نگهت باده فروش

پا به دامن کش و با غیر مکن جوش و خروش

شنو این پند من امروز اگر داری هوش

گل همین به بهر حرف نیندازد گوش

ترک چشم تو که از غمزه کند غارت هوش

زندم بهر چه هر لحظه بخونخواری جوش

دوش در میکده واقع چه شد آیا که فلک

آمد از غمزه مستانه مستان بخروش

طرفه دیریست که هر لحظه برون میآید

[...]

دوشم آهنگ عشا بود که آمد در گوش

ناله از تار ردایی که مرا بود به دوش

کای خس شعله آواز مؤذن زنهار

از پی گرمی هنگامه منه دل به خروش

تکیه بر عالم و عابد نتوان کرد که هست

[...]

آیم از دیر مغان سرخوش و مست و مدهوش

حلقه بندگی پیر مغانم در گوش

یک زمان مطرب ما نغمه سراید که برقص

یک طرف ساقی ما باده بریزد که بنوش

تا چرا داده به من لعل مروّق ساقی

[...]

خم به خم طرهٔ پرپیچ و خمش از بن گوش

ریخته حلقه به حلقه چو کمند از سر دوش

برده چشم سیهش از دل و سر، طاقت و هوش

دلش از غصه ملول و لبش از گفته خموش

زین سخن مادر دل سوخته اش گشت خموش

لیک در سینهٔ او خون جگر می زد جوش

رفت در خیمه و افتاد و، ز غم شد بی هوش

پس زجا جست و گرفتش ز وفا در آغوش

باز شد پیکر زیبای چمن اطلس پوش

شد دمن دفتر ما نی ز خطوط و زنقوش

گشت از دیبه چبن دامن صحرا مفروش

زلف سنبل زدم باد چه عهن المنفوش

یاد ایام پدر کرد و برآورد خروش

رفت طاقت ز دل فاطمه وشد مدهوش

دوش در میکده ترسا بچه باده فروش

گفت از من سخنی دار چو آویزه به گوش

مشرب باده گساران کهن این بود است

که تو از میکده خیزی همه مستی همه هوش

من نگویم که فروبند لب از نکتهٔ شوق

[...]

شاه را نالۀ شهزاده چه آمد در گوش

شد در افغان و خروش

(دوش دیدم «شنل » انداخته «سردار» به دوش)

همچو افعی زده می‌پیچم از اندیشهٔ دوش

خانه‌اش کاش عزاخانه شود ز آنکه نهاد:

پا به هر خانه، از آن خانه برآورد خروش

(آخر از صحبت و از قصهٔ نقال گذر)

[...]

زان سبو دوش که در میکده ساقی بر دوش

داشت جامی زدم، امشب خوشم از نشئهٔ دوش

از بناگوش تو با برگ گلم حرفی رفت

که خود آن حرف به گوش تو رسد گوش به گوش

می‌گذارم قدم ناز تو را بر سر و چشم

[...]

حرکت دادیم آغاز، دم وگردن و گوش

قاله قاله بفکندیم و نمودیم خروش

چونکه غیری به میان آمد گشتیم خموش

پیش بیگانه حقیریم و ذلیلیم چو موش

گاهِ آن است که زین ولوله و جوش و خروش

که به پا گشته ز هر خائنِ اسلام‌فروش

غیرتِ تودهٔ اسلام درآید در جوش

همگی متّحد و متّفق و دوش به دوش

ای وطن‌پرورِ ایرانیِ با مَسلَک و هوش

هان مکن جوش و خروش

پندهای منِ با تجربه بنمای به گوش

گر تویی پند نیوش

اجنبی گر به مَثَل می‌دهدت ساغر نوش

[...]